De laatste dagen in Chili

En toen begon de reis terug naar Zuid-Chili. Gezien Saskia een busticket had tot de grens heb ik besloten met haar mee te reizen, want ja samen in de bus is gezelliger dan alleen liften. Tot het moment kwam dat Saskia de bus bijna niet in kon, want Argentinië zou Argentinië niet zijn als er geen gekke dingen gebeuren. Iemand heeft de busticket van Saskia verkocht, hoe dan? Wij weten het tot de dag van vandaag niet. Na veel gedoe mocht Saskia gelukkig mee. Gelukkig maar, anders moest ik alsnog alleen reizen. Het werd een vlotte reis waarin ik een stukje USA heb leren kennen, met name het verschrikkelijke stemsysteem van Amerika. Want waarom is het ooit mogelijk dat Trump wint terwijl Clinton 1 miljoen stemmen mee heeft…Maargoed, that’s America?

Vanaf de grens zijn we samen gaan liften en waren we alweer snel in Puerto Natales, waar Ruth woont. Nu is het een kwestie van zo snel mogelijk een vlucht boeken naar het noorden om weg te gaan van de sneeuw, naja dat hoop ik. Na wat te hebben rond gekeken bleken de tickets naar Santiago, hoofdstad van Chili, net zo duur te zijn als naar La Paz in Bolivia waar Ruth heen gaat. Het idee was eerst dat ik naar boven zou reizen via de highlights van Chili en Argentinië om Ruth in het noorden te ontmoeten en samen verder te gaan. Gezien het hele plan als mislukte besloten we dat ik mee zou gaan naar Bolivia en vanaf daar mee ga reizen naar het zuiden, tot ik door ga naar Santiago zou gaan en Ruth weer naar het noorden, met het zuiden bedoel ik tot aan San Pedro Noord-Chili.

Ruth, haar vriend en de 2 kids zouden de volgende ochtend vliegen dus besloten we om op het vliegveld te kijken of er nog een last-minute vlucht was of dat ik de dag erna zou vliegen. Toen kwamen we tot het besef dat Chili interessanter is dan we al dachten. In Chili, en de rest van Zuid-Amerika, doet men namelijk niet aan last-minutes. Hier is het idee dat als je last-minute wilt je heeeel graag mee wilt en je dus veel wilt betalen voor je ticket, omdat je niet eerder aan een ticket kunt komen. Dussss…Dat wordt een dagje later achter de gang aanvliegen.

Toen ben ik door gegaan naar Punta Arenas om in een nog interessanter, lees vreselijk, hostel te belanden. Weer een ervaring rijker om een nacht door te brengen tussen dronken mensen die continu aan de drugs zijn, en ja hier hoort het hostelpersoneel ook bij. Dit zijn momenten dat ik blij ben dat ik altijd maar 1 nacht boek in een hostel dat ik niet ken.

Na deze interessante dag kon het nog interessanter afgesloten worden, namelijk problemen met boeken. Omdat je voor veel vluchten extra moet betalen voor je ruimbagage en Ruth nog 1 plek over had heb ik vast mijn backpack meegegeven en de belangrijkste dingen, naja dat dacht ik, eruit gehaald. Tot het moment dat ik mijn vlucht ging boeken en mijn random reader in mijn backpack bleek te zitten, maar gelukkig was daar mijn credit card. Naja, nee dus, daar heb je dus ook een random reader voor nodig. Gezien het nacht in Nederland was was ik erg blij dat mijn geliefde huisgenootje wakker was om mijn vlucht te boeken. Ik kan, als de vlucht niet geannuleerd wordt, het zuiden verlaten!

Na een onrustige nacht heb ik zo snel mogelijk het hostel verlaten om te ontbijten in het leukste tentje van Chili, het wake-up-cafe. Vervolgens een dag door Punta Arenas gelopen en ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het een van de mindere steden van Chili vind. En toeeen…Op zoek naar een nieuw hostel, online vond ik er een die er goed uit zag met uitzicht op zee. Gelukkig was ik al vrij snel in de juiste straat op zoek naar nummer 0640, ik was bij 1040 dus dat kon niet ver weg zijn. Of toch wel? Ik hield geen rekening mee dat ik eerst van huis nummer 1040 naar 0000 moest, omdat vanaf daar de nummers weer omhoog gingen alleen dan met een 0 ervoor, aaaah Chili is lastig!


Maar, na een half uur lopen kwam ik bij het tweede mooie plekje in Punta Arenas, mijn tweede hostel! WAUW! Het was prachtig, ruim, mooi uitzicht, schoon, geen dronken personeel, geen overvloed aan drugs, dit hostel had alles wat het andere niet had of had veel niet wat het andere wel had. Na het laatste ontbijt in Chili voorlopig met de mooiste zonsopgang tot nu toe, zie foto, heb ik wederom een mountainbike gehuurd. Heerlijk een dagje fietsen en nog even wat drinken in het leuke cafétje en toen kwam het…Het moment dat ik het zuiden en Chili ga verlaten. De vlucht ging door, helaas met een overdosis huilende peuters die natuurlijk alleemaal om mij heen zaten, maar het belangrijkste: mijn vlucht ging door!