De tour 1.0

WAUW!! Wat kun je in een paar dagen veel gave dingen doen en zien…we hebben een private-tour geboekt zodat we overal zo lang konden blijven als we wilden en gezien die net zo duur is als de reguliere-tour was de keuze niet zo moeilijk. Daar gingen we dan in onze 4 by 4 op pad!

We kwamen aan bij een plek net buiten Uyuni waar veel verroestte stoomtreinen stonden waar je op, in en onder mocht. De Duitse treinen vervoerden in de jaren 60 koper uit de vulkaan van Uyuni, Bolivia, naar Santiago, Chili. Na een uur spelen waren we klaar om door te gaan, maar dat betekende een zoektocht naar onze chauffeur. Ondanks we ons net even kind hebben gevoeld, hadden we niet veel zin in verstoppetje, helaas begon het na 45 minuten wachten het daar wel op te lijken. Ondanks hij had gezegd dat hij om 1 uur weer door wilde rijden, waar wij dus eigenlijk 12 uur van wilden maken, was hij er niet. Het is blijkbaar normaal om je cliënten af te zetten om vervolgens zelf inkopen te gaan doen voor de tour, erg handig maar net als in Chili zijn ze in Bolivia niet zo goed in communiceren. Gelukkig kwam meneer de chauffeur weer terug, waren we toch niet al onze spullen kwijt en kon de tour doorgaan. Dat is maar goed ook, want de tour was te gaaf om te missen!

Daar kwamen we aan…bij DÉ hotspot van Bolivia, The Salt Falks. Wauw, de zoutvlaktes zijn echt geweldig, maar voordat we hier opgingen kregen we een tour door het zoutdorpje aan het begin van de zoutvlakte. Hier hebben we in een zoutmuseum vele mooie kunstwerken gezien welke allemaal van zout zijn gemaakt. Vervolgens heb ik een fotoshoot gehad met een alpaca, want ja…soms heb je vriendinnen die gekke dingen bedenken. Ik heb een heel erg leuk bucketlist-boekje gekregen met een aantal bladzijden volgeschreven met to-do’s. Zo mocht ik onder andere een selfie maken met een alpaca, zijn handtekening vragen, gaan knuffelen en z’n haren afknippen. Dusja…Ik ben hier onder andere om dingen te doen die ik nog nooit heb gedaan…Dus zo kon ik na een kwartiertje een heleboel van m’n bucketlist afstrepen, thanks Sophie! ;)

Na een fotosessie met de alpaca’s werd het tijd voor een fotoshoot op de zoutvlakte, een fotosessie die echt het allerleukste is om te doen. De resultaten zijn echt ge-wel-dig. Zodra wifi goed genoeg is worden deze geüpload, maar eerst even een veelte zoute lunch nuttigen op de zoutvlaktes. Pffff, alles proeft zout, zelfs als je niet eet of drinkt is het zout. Maar nog even meer over de zoutvlakte. Je kunt zulke bizarre en gave foto’s maken, omdat er op de zoutvlakte geen horizon is. Hierdoor zie je geen diepte en heb je last van een en al gezichtsbedrog, gewéldig. Mocht je ooit naar Bolivia of Noord-Chili gaan, dit is echt iets wat zeeeer erg aan te raden is!

Na de geweldige tijd op de zoutvlakte werd het tijd om naar ons hostel te gaan. Op weg hierna kwamen we een heuvel tegen met onwijs veel cactussen, ik was erg moe en besloot niet mee te gaan de heuvel op maar een uurtje te gaan slapen. De anderen hebben een zware klim gehad om de grootste cactus te kunnen zien. En toen zij terugkwamen was ik weer fit. Fit genoeg om met de anderen nog een paar toffe foto’s te maken op de zoutvlakte tijdens zonsondergang. Ik maak hier zo vaak zonsop- en ondergang mee, dat ik er enorm van ben gaan houden en dit in Nederland waarschijnlijk heel erg ga missen. Het is namelijk veel makkelijker om het mee te maken als zonsopgang tussen 8 en 9 uur is en zonsondergang tussen 5 en 6.

Maar na zonsondergang is het tijd om te gaan slapen, na een tocht van 1,5 à 2 uur kwamen we aan bij ons hostel, hét zouthostel! Hoe gaaf, we sliepen in een hostel welke volledig gemaakt is van zout, van de muren, tot de tafels, van het bed tot de stoelen! En ja, ook de vloeren waren van zout, allemaal zoutkorrels. Erg onhandig en het gaf erg af, waardoor alles en iedereen wit werd, helaas was ik al wit maar ook ik kon blijkbaar nog witter worden…Na een goede en vooral warme, want ja zout isoleert echt mega goed, nacht was het tijd voor dag 2 van de tocht. Weer een gave dag, welke in de volgende blog te lezen is!