De grote reis
Door: Christine
Blijf op de hoogte en volg Christine
28 Juni 2017 | Chili, Santiago de Chile
De grote reis .. en verder…
Dinsdagochtend Nederlandse tijd begon mijn grote reis echt, om 6 uur werd ik naar Schiphol gebracht. Na de eerste 2 paspoortcontroles en douane stuurde ik een iets te enthousiast appje: ‘opa, ik ben nu al door alle controle heen’. Maar aangezien ik naar Amerika ging, bleek ik nog door 4 paspoortcontroles, 2 douanes en een algemene controle te moeten. Gezien de drukte op Schiphol is het een wonder dat ik toen precies m’n vlucht nog heb gered, dus wat een geluk dat ik er nergens uitgepikt ben!
Na een vlucht van 11 uur, 3 stoelen met een piloot te hebben gedeeld, vele spelletjes, geklaag van de achterbuurvrouw en babygehuil verder zijn we veilig in Dallas geland. De vlucht verliep soepel en gezien ik naast een piloot zat vertrouwde ik er op dat de problemen bij de landing niet zo ernstig waren. Anders heeft een landing waarin het vliegtuig erg stoot, op en neer gaat en flikkeren de lichten heeft niet per se mijn voorkeur, maar we zijn veilig in Dallas gekomen.
Dallas had gelukkig 3 paspoortcontroles en 1 douanecontrole minder dan Amsterdam, het enige nadeel was hier dat ik er wel uitgepikt werd. Na een interview van een klein halfuurtje mocht ik door en kreeg ik toestemming door te reizen via The States. Als je een groot en mooi vliegveld wilt zien moet je echt naar Dallas gaan, het is zo groot dat je van de ene gate naar de andere gate (en nee ik bedoel niet terminal) met een soort trein moet, filmpje volgt later. Aangezien ik 6 uur overstap tijd had ben ik begonnen met een tocht met deze trein over het vliegveld heen. Hier heb je een prachtig uitzicht mee tot het moment dat het gaat stormen dan zie je helemaal niets meer.
En toen kwam het moment dat ik afscheid moest nemen van mijn reisgenootje, dit maakte dat ik besefte dat dit waarschijnlijk mijn hele vakantie gaat gebeuren. Je zit een korte tijd met elkaar, hebt het heel erg gezellig en leert elkaar goed kennen, neemt afscheid en ziet elkaar nooit weer. Dat besef vond ik jammer en gek, maar ik zal eraan moeten wennen voor de komende 6 weken. Het heel gezellig kunnen hebben om elkaar nooit weer te zien…
Na een aantal toffe skypegesprekken werd het tijd om weer door te vliegen en dat zonder extra controles. Na een vol, klein en krap vliegtuig werd het nu tijd voor optimale luxe! Een hele rij voor mezelf, oplaadpunten, eigen tv, super service en heerlijk eten en o ja, een had ik al gezegd dat ik een hele rij voor mezelf had? Het leek aan het begin alleen te mooi om waar te zijn en helaas was dat ook zo, 2 uur lang hebben we hele hevige turbulentie gehad, zo ernstig dat er mensen begonnen te schreeuwen van angst. Maar na een rustige doorvlucht zijn we na 10 uur toch veilig geland in Santiago!
Om van het vliegveld af te komen hoef je maar door 1 controle heen, gelukkig! En dan is het uitzoeken hoe je met de bus en metro bij het hostel komt zonder de taal te spreken. Het duurde even en na een verkeerde metro te hebben genomen en de weg te moeten vragen zonder ook maar 1 woord Spaans te kunnen ben ik aangekomen in mijn hostel waar ik in ieder geval tot vrijdag zit.. Wat ik erna ga doen? Houd dan mijn blog in de gaten!
Dinsdagochtend Nederlandse tijd begon mijn grote reis echt, om 6 uur werd ik naar Schiphol gebracht. Na de eerste 2 paspoortcontroles en douane stuurde ik een iets te enthousiast appje: ‘opa, ik ben nu al door alle controle heen’. Maar aangezien ik naar Amerika ging, bleek ik nog door 4 paspoortcontroles, 2 douanes en een algemene controle te moeten. Gezien de drukte op Schiphol is het een wonder dat ik toen precies m’n vlucht nog heb gered, dus wat een geluk dat ik er nergens uitgepikt ben!
Na een vlucht van 11 uur, 3 stoelen met een piloot te hebben gedeeld, vele spelletjes, geklaag van de achterbuurvrouw en babygehuil verder zijn we veilig in Dallas geland. De vlucht verliep soepel en gezien ik naast een piloot zat vertrouwde ik er op dat de problemen bij de landing niet zo ernstig waren. Anders heeft een landing waarin het vliegtuig erg stoot, op en neer gaat en flikkeren de lichten heeft niet per se mijn voorkeur, maar we zijn veilig in Dallas gekomen.
Dallas had gelukkig 3 paspoortcontroles en 1 douanecontrole minder dan Amsterdam, het enige nadeel was hier dat ik er wel uitgepikt werd. Na een interview van een klein halfuurtje mocht ik door en kreeg ik toestemming door te reizen via The States. Als je een groot en mooi vliegveld wilt zien moet je echt naar Dallas gaan, het is zo groot dat je van de ene gate naar de andere gate (en nee ik bedoel niet terminal) met een soort trein moet, filmpje volgt later. Aangezien ik 6 uur overstap tijd had ben ik begonnen met een tocht met deze trein over het vliegveld heen. Hier heb je een prachtig uitzicht mee tot het moment dat het gaat stormen dan zie je helemaal niets meer.
En toen kwam het moment dat ik afscheid moest nemen van mijn reisgenootje, dit maakte dat ik besefte dat dit waarschijnlijk mijn hele vakantie gaat gebeuren. Je zit een korte tijd met elkaar, hebt het heel erg gezellig en leert elkaar goed kennen, neemt afscheid en ziet elkaar nooit weer. Dat besef vond ik jammer en gek, maar ik zal eraan moeten wennen voor de komende 6 weken. Het heel gezellig kunnen hebben om elkaar nooit weer te zien…
Na een aantal toffe skypegesprekken werd het tijd om weer door te vliegen en dat zonder extra controles. Na een vol, klein en krap vliegtuig werd het nu tijd voor optimale luxe! Een hele rij voor mezelf, oplaadpunten, eigen tv, super service en heerlijk eten en o ja, een had ik al gezegd dat ik een hele rij voor mezelf had? Het leek aan het begin alleen te mooi om waar te zijn en helaas was dat ook zo, 2 uur lang hebben we hele hevige turbulentie gehad, zo ernstig dat er mensen begonnen te schreeuwen van angst. Maar na een rustige doorvlucht zijn we na 10 uur toch veilig geland in Santiago!
Om van het vliegveld af te komen hoef je maar door 1 controle heen, gelukkig! En dan is het uitzoeken hoe je met de bus en metro bij het hostel komt zonder de taal te spreken. Het duurde even en na een verkeerde metro te hebben genomen en de weg te moeten vragen zonder ook maar 1 woord Spaans te kunnen ben ik aangekomen in mijn hostel waar ik in ieder geval tot vrijdag zit.. Wat ik erna ga doen? Houd dan mijn blog in de gaten!
-
28 Juni 2017 - 18:01
Tante Fia:
Christien, wat een prachtige reis ben je weer aan het maken!
Veel plezier toegewenst en geniet ervan.
Hartelijke groeten van tante Fia & ome Gerrit. -
28 Juni 2017 - 18:43
Oma:
Wij zijn blij dat je veilig in in het hostel bent aangekomen.
groetjes en een knuffel van opa en oma hammink
-
28 Juni 2017 - 19:52
Eveline:
Pfff...Wat een belevenis alleen al de reis er naar toe. ...! Stoer hoor...en ben blij dat je er bent. .. -
28 Juni 2017 - 22:08
Lijda Lammers:
Heel dankbaar dat je er bent! Sjonge dat je zo rustig blijft!
Wanneer ga je naar je vriendin? Groet ons -
29 Juni 2017 - 20:32
Alita:
Ik weet niet of het me een veilig gevoel zou geven als de piloot naast me zat, haha -
29 Juni 2017 - 20:35
Alita:
Ik zou denken: zeg, ga jij eens heel snel in de cockpit zitten, haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
