Bolivia

Na een moeilijk lange rij voor de douane was ik weer bij Ruth en de anderen. In La Paz is het een drama om te rijden, lopen gaat sneller, maar gezien La Paz erg groot is moet er een snelle vervoersmiddel zijn..En ja die er, je kan over de stad in een skilift, erg handig en je hebt ook nog een prachtig uitzicht over de stad en de bergen. Na de backpack gedropt te hebben zijn we naar de grootste, en achteraf bleek het de gevaarlijkste, markt van Zuid-Amerika geweest. Een markt waar ze werkelijk waar alles verkopen, van slotjes tot fruit tot auto-onderdelen tot tweedehands kleding tot de meest random dingen die je kan bedenken. Maar waarom de gevaarlijkste markt? Het schijnt dat op deze markt veel kinderen en soms ook volwassenen worden ontvoerd..Gelukkig hoorden we dit pas achteraf toen we weer veilig in ons hostel waren. Een hostel waar de matrassen van steen leken en ik helaas niet echt kon uitrusten voor de volgende lange dag..

Iets wat ik heel graag wilde doen hier maar helaas het ‘m niet werd is de deadroad mountainbiken, dit is een gave en gevaarlijke weg, eigenlijk de gevaarlijkste weg ter wereld. Ik wilde graag een tocht hier maken, maar helaas kon dat niet doorgaan. Het kon doorgaan, maar dan kon ik niet met Ruth doorreizen ivm hun planning. Dus dat wordt nog een keer terug naar Bolivia, mocht je nou ook de deadroad willen mountainbiken, let me know, misschien wil ik wel met je mee! Maar voor nu pakten we de bus naar Copacabana om daar een middagje aan het strand te liggen en in het veelste koude waren probeerden te zwemmen. Met de nadruk op proberen, het is hier namelijk winter en het was om 4500 meter hoogte, dus het water wilde je liever niet (!) aanraken.

Bolivia is een erg arm land, dit komt vooral omdat ze de USA ‘het land uit hebben getrapt’. Bolivia wil niets van Amerika weten en dit zie je overal in terug, aan de ene kant aan de criminaliteit en drugsgebruik en aan de andere kant aan de enorm lage prijzen. Dusdanig lage prijzen dat we voor 1 euro 50 een hostel hadden. De volgende dag wilden was het plan om naar Isa del Sol te gaan, een tour over het water, over te incatrappen om bij de ruïnes aan te komen. Helaas had ik enorm veel last van de hoogte en kreeg ik enorme hoofdpijn, wat maakte dat ik helaas een dagje in bed moest blijven.

Aan het einde van de middag, na nog even aan het strand gezeten te hebben en in de zon een terasje gepakt te hebben was het alweer tijd om voor 2 euro met de bus en 20 cent met de boot terug te reizen naar La Paz, een stad waar ik mij niet op mijn gemak voel en al helemaal niet veilig. Vooral op het moment dat de zon onder is veranderd de sfeer nog negatiever en wil ik het liefst weer terugvliegen naar het veilige Chili. We kwamen aan in La Paz om met een taxi naar het busstation te rijden om te kijken hoe laat de volgende dag de bus gaat naar Oruro, een plaats waar veel hotsprings zijn. De komende dagen rijden er geen bussen die kant op maar een uurtje later wel een bus naar Uyuni waar we die dag erna heen wilden. Gelukkig had ik wél al mijn spullen bij mij, helaas voor de anderen hadden zij alleen hun handbage tas met het hoognodige mee voor de afgelopen dagen, maar gezien er geen bussen zouden rijden en we La Paz graag wilden verlaten besloten we direct op de bus te stappen. We waren namelijk te ver weg om nog terug te gaan naar het hostel waar de anderen hun backpack hadden opgeslagen en met het verkeer hier…

Dus daar gingen we….Met de onwijs fijne, goede en ontspannen nachtbus naar Uyuni waar we na 8 uur al aankwamen in plaats van ruim 10 uur. Na een kop koffie in het nachtcafe boekten we de meest geweldige tour tot nu toe…Maar daarover meer in een volgende blog…