27 november.
Blijf op de hoogte en volg Christine
28 November 2013 | Ghana, Nsoatre
Heel erg moe zit ik dan hier een blog te schrijven. Vanacht kon ik niet in slaap komen, het was eerst heel donker en doodstil maar toen ik bijna sliep begon het kei- en keihard te regenen, onweren en weet ik het wat en was ik weer klaar wakker *zucht*… Soms, als het hier regent, is het net alsof er stenen uit de lucht vallen. Het gaat zo ontzettend hard dat als je niet slaapt dat het ook niet meer gaat worden en als je slaapt is dat maar voor korte duur..
Vanmiddag ben ik naar Berekum geweest, wat ik niet wist is dat je hier kan pinnen (en in Sunyani ook). Omdat ik nog naar het strand ga en daar wat dingetjes wil doen wist ik niet zeker of ik genoeg had. Dus dat maar eens uitgeprobeerd..Maar eerst maar eens zien hoe ik er kom. Je kunt hier op twee manieren naar Berekum, met de taxi en met de tro-tro. De taxi gaat pas weg als deze vol zit en helaas was er net een taxi vertrokken dus maar even wachten op de tro-tro. Een tro-tro is een klein busje waar je met ongeveer 25 man inzit en amper past. Deze rijden steeds heen en weer en aangezien ik de taxi heb gemist, haha, wilde ik hier maar even op wachten..
Na tien minuten nog geen tro-tro, grr normaal komen ze elke 2 minuten langs als het niet vaker is maar nu niet..uiteindelijk was er een taxi vanuit een ander dorp die via Nsoatre naar Berekum ging, mooooi. En het fijne was dat ik de eerste in de taxi was, maar deze ging gelukkig wel gelijk weg want hij moest nog ‘wat’ mensen oppikken. Naja als je als eerste bent ga je voor in zitten, en wat ben ik daar blijjjj mee geweest!!
Waarom? Nou onderweg pikten we eerst een stevig vrouwtje op… Vervolgens een moeder en een baby’tje die een grote zak yam hadden en deze achter in legde waardoor de auto niet meer normaal stond zeg maar.. En uiteindelijk, ja tuurlijk de taxi zat nog niet vol dus waarom niet, pikten we nog even 2 vrouwen, waarvan er weer 1 stevig was en een peutertje op. Dus er zaten vier vrouwen en twee kindjes op de achterbank en die laatste paar hadden maar 4 zakken yam mee, past allemaal makkelijk joh! Trouwens, yam is een soort aardappel.
Gelukkig kon de taxi niet meer zo hard rijden met al deze mensen en yam achter in en dat vond ik niet zo erg.. Eenmaal in Berekum aangekomen ging het allemaal net wat anders dan gehoopt. De taxi stopte bij het taxi platform, wat ik ideaal vond want daar had ik met Wendy en Aishah afgesproken. Maar na een aantal telefoontjes en een gezoek naar 2 witte meiden tussen honderden zwarten heb ik ze niet kunnen vinden… Wat bleek er was nog een taxi station en mijn taxi stopte bij de verkeerde, zucht! Dus ik overal de weg vragen en uiteindelijk heb ik ze gevonden, jeej!
Nou eerst even geld pinnen, ging heel snel, gelukkig hebben de pinautomaten hier niet het tempo van de Ghanezen in zich.. Wel ideaal hoor gewoon kunnen pinnen.. Voor de mensen die hier binnenkort of ooit heen ga, pinnen is net zo duur als geld wisselen, zelfde koers, dus dat raad ik jullie aan!! En toen nog even over de markt gelopen, de markt in Berekum is heel wat anders dan de markt in Nsoatre en deze is er altijd en niet alleen op vrijdag. Ook een aanrader om een keer heen te gaan, heel leuk en qua voedsel hebben ze er meer dan Nsoatre. Maar er is veel meer, van ballen tot kettingen echt alles wat je maar kan bedenken is er wel..
Na een tijd over de markt gelopen te hebben nog even naar het ziekenhuis geweest, waar Aishah en Wendy verblijven, daar nog even wat gedronken en aan het eind van de middag weer terug naar het weeshuis. De weeskinderen vinden het super leuk dat de meiden hier komen maar vinden het maar niets als ik die kant op ga…
De terugweg.. Bijna net zo spectaculair als de heen weg, naja eigenlijk niet.. Ik liep met Wendy richting het taxi platform en toen reed er een tro-tro langs met iemand die riep SUNYANI SUNYANI.. Niet dat ik naar Sunyani moet maar Nsoatre ligt in het midden dus nu gewoon niet hoeven te wachten en gelijk de tro-tro genomen, yes! Nou een tro-tro … dat is een klein busje waar we in Nederland met ongeveer 10 man in zouden gaan zitten maar hier is het heel normaal om er met 23 man in te ziten. Gelukkig voor mij was het dit keer een half leeg busje, voorin zaten een paar mesen en daarachter een vrouw vol brand wonden, zag er minder prettig uit. Naast haar zat een vrouw met een baby’tje op de rug, waarom ze deze niet gewoon vast hield geen idee? Het kindje vond het minder fijn want het liep de hele tijd te huilen, tegen z’n moeder aan te drukken en omhoog proberen te klimmen. Daarachter zat ik en naast mij zat een vrouw die haar dochtertje wel op schoot had.
Ik dacht eerst, wat heeft dat meisje? Maar toen ik nog een keer keek zag ik dat het een meisje met het Syndroom van Down was. Heel bijzonder want die zie je hier niet, de meeste mensen schamen zich ervoor en laten deze kinderen niet buiten komen en vinden dat deze kinderen tot last zijn. Tsja…Als je wilt dat een kind van 4 geld voor je gaat verdienen is het niet fijn om een Downer te hebben, want deze kinderen vragen nou eenmaal extra zorg. Maar deze moeder was gelukkig anders en je kon gewoon zien dat ze ontzettend veel van haar dochtertje hield. En wat ik ook belangrijk vind is dat ze zich er niet voor schaamt en er gewoon mee in de tro-tro stapt, eindelijk iemand die ik mag om hoe ze omgaat met haar kind.
Het meisje was eerst heel verlegen en zat stiekem na me te kijken maar dat veranderde al snel. Ze speelde kiekeboe met me en ze had de grootste lol. Echt super om zo’n ukkie zo blij te zien, en wat heb ik gedaan? Kiekeboe met haar gespeelt, heel leuk hoe je kinderen blij kan maken door zo iets kleins, trouwens haar moeder had hier ook de grootste lol om. Maar toen we er bijna waren was ze helemaal los gekomen en wilde ze me aanraken maar dat vond ze toch wel eng, maar toen ik de tro-tro uitstapte gaf ze me toch een handje, aaahw! Ow ik houd echt van kinderen, zijn zo tevreden en leuk en kunnen de grootste lol hebben om niets, heeerlijk!!
Vandaag was er een voetbal toernooi met alle scholen uit Nsoatre en omgeving, dus de kinderen waren niet bij het weeshuis, dus een rustig middagje voor mij. Ik ben wel even langs het voetbaltoernooi gelopen maar het was verder niet heel bijzonder, het was zooo druk dat ik geen zin had om te blijven kijken. Het begon om 8 uur ‘s ochtends en om 5 uur was het nog niet afgelopen en dat in die hitte! Ja, vandaag was het echt suuuper warm…
Vanavond waren de jongens weg, weet niet waar ze waren, denk nog bij het voetballen want zo te horen is dat nog niet afgelopen.. Dus om de dag goed af te sluiten heerlijk: POPCOORN!! En dit vinden ze lekker, Christien you have more? Haha sorry nee… Net als een paar weken terug heb ik weer allemaal ontstekingen, waarvan 1 zo groot is dat als ik loop het heel erg trekt en pijn doet met als gevolg een manke ik. Morgen moet ik dus naar het ziekenhuis, pffff! Niet zo veel zin in, maar gelukkig gaat Wendy met me mee zodat ik die uren niet alleen hoef te wachten en niet hoef te verdwalen over het mega terrein etc etc etc.. Hoe dit afloopt horen jullie een volgende keer *pffff*
Vanmiddag ben ik naar Berekum geweest, wat ik niet wist is dat je hier kan pinnen (en in Sunyani ook). Omdat ik nog naar het strand ga en daar wat dingetjes wil doen wist ik niet zeker of ik genoeg had. Dus dat maar eens uitgeprobeerd..Maar eerst maar eens zien hoe ik er kom. Je kunt hier op twee manieren naar Berekum, met de taxi en met de tro-tro. De taxi gaat pas weg als deze vol zit en helaas was er net een taxi vertrokken dus maar even wachten op de tro-tro. Een tro-tro is een klein busje waar je met ongeveer 25 man inzit en amper past. Deze rijden steeds heen en weer en aangezien ik de taxi heb gemist, haha, wilde ik hier maar even op wachten..
Na tien minuten nog geen tro-tro, grr normaal komen ze elke 2 minuten langs als het niet vaker is maar nu niet..uiteindelijk was er een taxi vanuit een ander dorp die via Nsoatre naar Berekum ging, mooooi. En het fijne was dat ik de eerste in de taxi was, maar deze ging gelukkig wel gelijk weg want hij moest nog ‘wat’ mensen oppikken. Naja als je als eerste bent ga je voor in zitten, en wat ben ik daar blijjjj mee geweest!!
Waarom? Nou onderweg pikten we eerst een stevig vrouwtje op… Vervolgens een moeder en een baby’tje die een grote zak yam hadden en deze achter in legde waardoor de auto niet meer normaal stond zeg maar.. En uiteindelijk, ja tuurlijk de taxi zat nog niet vol dus waarom niet, pikten we nog even 2 vrouwen, waarvan er weer 1 stevig was en een peutertje op. Dus er zaten vier vrouwen en twee kindjes op de achterbank en die laatste paar hadden maar 4 zakken yam mee, past allemaal makkelijk joh! Trouwens, yam is een soort aardappel.
Gelukkig kon de taxi niet meer zo hard rijden met al deze mensen en yam achter in en dat vond ik niet zo erg.. Eenmaal in Berekum aangekomen ging het allemaal net wat anders dan gehoopt. De taxi stopte bij het taxi platform, wat ik ideaal vond want daar had ik met Wendy en Aishah afgesproken. Maar na een aantal telefoontjes en een gezoek naar 2 witte meiden tussen honderden zwarten heb ik ze niet kunnen vinden… Wat bleek er was nog een taxi station en mijn taxi stopte bij de verkeerde, zucht! Dus ik overal de weg vragen en uiteindelijk heb ik ze gevonden, jeej!
Nou eerst even geld pinnen, ging heel snel, gelukkig hebben de pinautomaten hier niet het tempo van de Ghanezen in zich.. Wel ideaal hoor gewoon kunnen pinnen.. Voor de mensen die hier binnenkort of ooit heen ga, pinnen is net zo duur als geld wisselen, zelfde koers, dus dat raad ik jullie aan!! En toen nog even over de markt gelopen, de markt in Berekum is heel wat anders dan de markt in Nsoatre en deze is er altijd en niet alleen op vrijdag. Ook een aanrader om een keer heen te gaan, heel leuk en qua voedsel hebben ze er meer dan Nsoatre. Maar er is veel meer, van ballen tot kettingen echt alles wat je maar kan bedenken is er wel..
Na een tijd over de markt gelopen te hebben nog even naar het ziekenhuis geweest, waar Aishah en Wendy verblijven, daar nog even wat gedronken en aan het eind van de middag weer terug naar het weeshuis. De weeskinderen vinden het super leuk dat de meiden hier komen maar vinden het maar niets als ik die kant op ga…
De terugweg.. Bijna net zo spectaculair als de heen weg, naja eigenlijk niet.. Ik liep met Wendy richting het taxi platform en toen reed er een tro-tro langs met iemand die riep SUNYANI SUNYANI.. Niet dat ik naar Sunyani moet maar Nsoatre ligt in het midden dus nu gewoon niet hoeven te wachten en gelijk de tro-tro genomen, yes! Nou een tro-tro … dat is een klein busje waar we in Nederland met ongeveer 10 man in zouden gaan zitten maar hier is het heel normaal om er met 23 man in te ziten. Gelukkig voor mij was het dit keer een half leeg busje, voorin zaten een paar mesen en daarachter een vrouw vol brand wonden, zag er minder prettig uit. Naast haar zat een vrouw met een baby’tje op de rug, waarom ze deze niet gewoon vast hield geen idee? Het kindje vond het minder fijn want het liep de hele tijd te huilen, tegen z’n moeder aan te drukken en omhoog proberen te klimmen. Daarachter zat ik en naast mij zat een vrouw die haar dochtertje wel op schoot had.
Ik dacht eerst, wat heeft dat meisje? Maar toen ik nog een keer keek zag ik dat het een meisje met het Syndroom van Down was. Heel bijzonder want die zie je hier niet, de meeste mensen schamen zich ervoor en laten deze kinderen niet buiten komen en vinden dat deze kinderen tot last zijn. Tsja…Als je wilt dat een kind van 4 geld voor je gaat verdienen is het niet fijn om een Downer te hebben, want deze kinderen vragen nou eenmaal extra zorg. Maar deze moeder was gelukkig anders en je kon gewoon zien dat ze ontzettend veel van haar dochtertje hield. En wat ik ook belangrijk vind is dat ze zich er niet voor schaamt en er gewoon mee in de tro-tro stapt, eindelijk iemand die ik mag om hoe ze omgaat met haar kind.
Het meisje was eerst heel verlegen en zat stiekem na me te kijken maar dat veranderde al snel. Ze speelde kiekeboe met me en ze had de grootste lol. Echt super om zo’n ukkie zo blij te zien, en wat heb ik gedaan? Kiekeboe met haar gespeelt, heel leuk hoe je kinderen blij kan maken door zo iets kleins, trouwens haar moeder had hier ook de grootste lol om. Maar toen we er bijna waren was ze helemaal los gekomen en wilde ze me aanraken maar dat vond ze toch wel eng, maar toen ik de tro-tro uitstapte gaf ze me toch een handje, aaahw! Ow ik houd echt van kinderen, zijn zo tevreden en leuk en kunnen de grootste lol hebben om niets, heeerlijk!!
Vandaag was er een voetbal toernooi met alle scholen uit Nsoatre en omgeving, dus de kinderen waren niet bij het weeshuis, dus een rustig middagje voor mij. Ik ben wel even langs het voetbaltoernooi gelopen maar het was verder niet heel bijzonder, het was zooo druk dat ik geen zin had om te blijven kijken. Het begon om 8 uur ‘s ochtends en om 5 uur was het nog niet afgelopen en dat in die hitte! Ja, vandaag was het echt suuuper warm…
Vanavond waren de jongens weg, weet niet waar ze waren, denk nog bij het voetballen want zo te horen is dat nog niet afgelopen.. Dus om de dag goed af te sluiten heerlijk: POPCOORN!! En dit vinden ze lekker, Christien you have more? Haha sorry nee… Net als een paar weken terug heb ik weer allemaal ontstekingen, waarvan 1 zo groot is dat als ik loop het heel erg trekt en pijn doet met als gevolg een manke ik. Morgen moet ik dus naar het ziekenhuis, pffff! Niet zo veel zin in, maar gelukkig gaat Wendy met me mee zodat ik die uren niet alleen hoef te wachten en niet hoef te verdwalen over het mega terrein etc etc etc.. Hoe dit afloopt horen jullie een volgende keer *pffff*
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
