28 en 29 november.

28 november:

Pfffff…Daar gaan we dan op naar het ziekenhuis, ik had het graag iets anders gezien maar helaas. Om kwart over 8 ging ik richting de taxi om er iets voor 9 te zijn. Omdat ik geen patient folder heb moest ik deze eerst aanvragen. Mag ik je verzekeringspasje zien? Ja hoor, hier heb je hem. Ow maar deze kan ik niet gebruiken je moet zo één hebben, een Ghanees pasje. Maar die is alleen voor Ghanezen ofzo ik weet het niet idg ik kon niet zo’n pasje aanvragen. Na veel gedoe eindelijk m’n patient folder gekregen. Waar ik blij mee was, net als de rest van de ochtend, dat ik als witte overal voor mocht. Normaal ben ik daar niet zo van maar als er een meeeeega groep mensen staat waar je gerust een paar uur op zou moeten wachten vind ik het stiekem wel fijn om blank te zijn.

Nou uiteindelijk de patient folder gekregen om half 10 en moesten we wachten tot 11 uur want dan kwamen de dokters pas. Tegen kwart over elf half twaalf kwamen de eerste dokter aangelopen, geen idee hoe het hier werkt. Uiteindelijk maar even een hokje binnen gelopen om te vragen of hij mij kon helpen. Helaas werd ik door gestuurd naar een andere dokter en laat deze er nou nog niet zijn. Gelukkig was Wendy met mij mee en kende deze dokter. Een kwartier gewacht en toen kwam ze aanlopen en hebben wij gelijk even om het hoekje gekeken en gevraagd of ze ons wilde helpen. Zij gekeken wat nogal irritant was want ze snapte mijn verhaal niet. Uiteindelijk een Nederlandse (bijna) arts erbij en het hele verhaal nog keer uitgelegd etc.

Wat het precies is weet ze niet maar ik heb tropic antibiotics voorgeschreven gekeken omdat ik de vorige keer hetzelfde had alleen toen kwamen er beestjes uit m’n knie lopen. Nou wij denken kunnen mooi die zalf op halen en klaar. Komen we bij de apotheek hebben ze de zalf niet, grrrrr!! Heel gedoe en kreeg de vraag of ik voor mijn patient folder heb betaald, uhmm nee. Nou dat moet je maar even doen dan en daarna moet je naar Sunyani (lees 40 minuten rijden) om daar de medicijnen maar ergens te gaan kopen. De patient folder koste 54 cedis, echt super veel (gedeel door 3 en dat is het bedrag in euro’s) en uiteindelijk heb ik dit niet betaald.

Op naar Sunyani om daar ergens m’n medicijnen te krijgen, gelukkig heb ik het snel gevonden. En voor 8,50 Ghana cedis heb ik mijn antibiotica pillen, 8 per dag 7 dagen lang, en mijn tropical antibiotics zalfje… Dat was dan gelukkig wel weer goedkoop.. Vanavond met de kuur begonnen en nu maar hopen dat het snel werkt want soms kan ik niet lopen van de pijn…Nu maar even rustig aan doen en niet te veel lopen..

29 november:

Vandaag is de grootste ontsteking open gedaan en de hele dag komt er troep uit, inmiddels heb ik het idee dat m’n been wel een keertje leeg moet zijn, maar nog steeds komt er troep uit. Gelukkig is de ergste druk er nu af en gaat lopen al een stuk beter. Wendy is hier vandaag en vanochtend hebben we even geholpen op de dagopvang, het was héél erg rustig.

Vanmiddag hebben we lekker de kerst muziek aangezet en een heerlijke appeltaart gebakken die we straks met Aishah gaan opeten. Vanavond is het weer tijd voor een filmpje, dit keer ratatouille, ik ben benieuwd hoe ze dit gaan vinden…..!